middernacht
Hij is hier. De tekening die zoek raakte. Hij is nog steeds zoek, maar toch is hij hier. Een volmaakt replica, zelfs nog mooier dan het origineel. Vanaf een foto vervaardigd. De drukker heeft zijn werk prima afgeleerd, ere wie ere toekomt. In de drukkerij, afgelopen vrijdag, toen de tekening in de lijst en achter glas werd gezet, merkte ik een vreemd bobbeltje – ik dacht dat het in het papier zou zitten, maar toen we de glasplaat verwijderende voor de controle, bleek het glas op die plek te zijn beschadigd. Wat me niet verbaasd; het origineel had, 43 hele jaren lang, de wand gesierd van een appartement waar een diep ongelukkige vrouw haar leven leefde – het volgende was dat er onzorgvuldig met de tekening werd omgesprongen toen de ongelukkige eigenares verscheidde – een familielid belast met de ontruiming van het appartement, vertelde mij dat ze hem van de wand had gehaald en hem tegen de muur had gezet op de overloop in het trappenhuis en dat was de laatste keer dat iemand hem nog had gezien. Ik hoop dat er niet ooit weer iets met dat werk gebeurd, afgezien van het deukje in het glas, nu hij, in gedupliceerde vorm zijn weg terug naar de schepper heeft gevonden, mijn persoon.
Nu ik mijn vaders boot heb teruggevonden, word ik plotseling ondergedompeld in de bootwereld – ik raakte bekend met de Hillyard Owners Association, zoals de naam aanduidt, een gemeenschap van mensen die Hillyard jachten bezitten, of vroegere eigenaren, c.q toekomstige eigenaren – en ook werd ik lid van een groep gelieerd aan de HOA op Facebook. Ik vraag me af of iemand die bij de vereniging hoort, of er althans vertrouwd mee is, de Yeoman’s Maid zal kopen, het zou wel leuk zijn om haar in het vizier te houden. In het andere geval, zal ze misschien aan onbekende horizonten verdwijnen.
Als ik al ooit had gespeeld met de gedachte haar te kopen, ben ik nu afgestapt van dat – lichtzinnige – idee. De Yeoman’s Maid moet door blauwe wateren klieven, met zeilen die opbollen in de wind, haar boeg omgeven door een mist van zoute, glinsterende nevel!
Tot zover.
Ik dweilde een plasje gemorst plantenwater van de galerij – toen ik aan het andere eind mijn slordige buurman aan zag komen, die een ondefinieerbare aura van louche activiteiten in duistere stegen, met zich mee draagt – ik stond op, zo ontspannen als mogelijk en ging mijn flat in, nog steeds de gieter in de hand – ik wilde niet bijdragen aan een scene waar men kon zien hoe ik de galerijvloer aandweilde, ogenschijnlijk ten behoeve van mijn buurmans koninklijke voeten, god verhoede het – aan de andere kant zou ik het niet erg vinden wanneer men er getuige van was hoe ik de vloer reinigde waar hij net overheen had gelopen – niet verwonderlijk met het oog op de verzameling rotzooi aan zijn deur, waartussen je rafelige stukje poepluiers kunt onderscheiden, het product van zijn tweejarige kind.
(Ik moet het vitten op deze, en hun domme, slordige levens, staken.)
Toen ik laatste het park bezocht, sprong ik weer eens op de grote ronde stenen, gelijkend op molenstenen, die hier en daar langs de paden zijn neergelegd. Ik kwam ertoe deze kleine oefening uit te voeren, zo’n twee jaar geleden bij het zien van een vrouw die dat deed: met beide voeten tegelijk op de steen springen. In het begin haalde ik het maar net – en het was een beetje eng, stel je voor dat ik het niet zou halen, ik zou rondlopen met een behoorlijke deuk in mijn scheenbenen, of zelfs een breuk. Maar goed, om een lang verhaal kort te maken: dus deze laatste keer kon ik daadwerkelijk opspringen om dan in het *midden* van de enorme steen te landen; voorheen stonden mijn hielen iedere keer dichtbij de rand. Dit om aan te tonen hoe het rolschaatsen je beenspieren versterkt. Dank u.
Lest best: ik kwam er achter hoe deze walgelijke website “Stormfront” toch waarachtig een passage uit de Bhagavad Gita omarmt, ter ondersteuning van hun sinistere doel, namelijk ieder mens uitroeien (of hem/haar knechten), die niet 100% wit is, van binnen en van buiten. Andere auteurs wiens namen op deze zelfde wijze worden bevuild, zijn George Orwell en Abraham Lincoln. Ik zou willen weten hoe Stormfront-leden “Animal Farm” zouden lezen – ik denk dat ze alles omdraaien, en de varkens zwart maken.
Mijn observatie gaf mij weer zo’n ongemakkelijk gevoel; denkend aan het lot van je schrifturen, wanneer je ze eenmaal de grote slechte wereld in hebt gestuurd.
O, voor ik het vergeet: Bauke Mollema won de 15e etappe van de Tour (de France). Ja, ik ben blij dat mijn landgenoot de winnaar was. Ja, ik heb nationalistische tendensen. Ja, ik ben trots op mijn land. Ja, ik betreur het hoe mijn land wordt onderworpen aan globalisering en… Islamisering. Nee, ik ben geen voorstander van White Pride, Stormfront of iedere andere organisatie die tekent voor blanke overheersing.
ENGLISH
midnight
It is here. The drawing that got lost. It is still lost but still it is here. A perfect replica, even more beautiful than the original. Created from a photograph. The printer did a great job, credit where credit is due. In the printer shop, Friday last, fitting the drawing in the frame behind glass I noticed a strange bump – I thought it might be the paper, but when we removed the glass plate to check, the glass appeared to be nicked in that spot. Doesn’t surprise me; the original had, for 43 whole years, adorned the wall of an apartment where a profoundly unhappy person lived her life – next that original drawing was not handled with care when the unhappy owner passed away – a family member, charged with clearing the apartment, told me she had taken it down and propped it against the wall on the landing in the stair well and that was the last anyone had seen of it. I hope nothing ever happens to that work again, nick in the glass permitting, now that it has, in duplicated form, made it back to its creator, my person.
Now that I found back my father’s boat, I am suddenly immersed in the boat scene – I became familiar with the Hillyard Owners Association, as the name suggests a community of people who own Hillyard yachts, or former owners or prospective owners – and too I joined the group linked to the association on Facebook. I wonder if someone belonging to the association, or at least familiar with it, will buy the Yeoman’s Maid, it would be nice to keep track of her. In the other case, she might vanish into lost horizons.
If ever I toyed with the idea of buying her, I have now abandoned that -frivolous- notion. The Yeoman’s Maid must cut through blue waters, the wind filling her sails, her bow surrounded by a mist of salty, glittering spray!
So far go good.
I was mopping up dripped puddles from watering the plants — at the other end of the gallery I saw my sloppy neighbour approaching, who carries with him an indefinable aura of shady activities taking place in dark alleys — I got up, as relaxed and casual as possible, and went into my flat, still holding my watering can — I did not wish to contribute to a scene where I was witnessed to be mopping the gallery floor, ostensibly for my neighbour’s royal feet to tread on, heaven forbid – on the other hand, I wouldn’t mind being seen to clean the floor he had just walked over… not surprising with a view to the collection of junk at his door, among which you can discern frayed bits of poop nappies, the product of his two year old.
(I should stop harping on these next door people and their stupid, sloppy lives.)
When I last visited the park, I once again jumped onto the big round stones, resembling mill stones, lying around here and there, along the paths. I got to doing this little exercise, some two years ago, seeing a woman doing it: jumping on the stone, with both feet. In the beginning I barely made it – and it was a bit scary, suppose that if I didn’t make it, I’d be walking around with a fair dent in my shins, or even a fracture. Anyway, to make a long story short, so this last time I could actually jump up and land right in the *middle* of the huge stone; previously my heels would be just close to the rim. This goes to show how rollerskating will boost your leg muscles. Thank you.
Last but not least: I came to know how this revolting Website “Stormfront” actually embraces passages from the Bhagavad Gita, to support their sinister purpose, which is annihilate every human (or enslave him/her) who is not 100% white, inside and out. Other authors whose names are sullied in this way are George Orwell and Abraham Lincoln. I wonder how Stormfront members will read “Animal Farm” – I suppose they would turn it all around, and make the pigs black pigs.
My observation again served to make me uncomfortably aware of the fate of your writings, once you have sent them into the big bad world.
Oh, lest I forget: Bauke Mollema won the 15th stage of the Tour (de France). Yes, I am happy my countryman was the winner. Yes, I have nationalist tendencies. Yes, I am proud of my country. Yes, I deplore witnessing how my country is subjected to globalism and… to Islamism. No, I am not in favor of White Pride, Stormfront, or any other kind of organization that votes for white supremacy.
