Amsterdam, zaterdag-Saturday 28-02-15

21.21
De toevloed van bezoekers op deze blog is nog steeds enorm hoog. Waar heb ik dit aan te danken? En dan te bedenken dat ik mijn ware identiteit niet eens bekend heb gemaakt, het hoge woord is er niet uitgegaan vanochtend!

Zojuist een test voor discalculia gedaan. Er bestaat het “risico” van deze afwijking. Dat wist ik al, maar nog niet officieel. Zestien van de twintig vragen juist, vier onjuist (ja, dat kan ik wel becijferen). En dat waren juist de reken opgaven, even snel zeggen hoeveel sterretjes je ziet. Ik zag er te veel. Allicht. Ik kon gebruik maken van een speciaal programma om uit de “risicogroep” te komen! Nu heb ik het sluipende vermoeden dat dit streven mij geld zou gaan kosten, een aangezien ik de vraag of ik goed met geld om kon gaan met een “ja” had beantwoord zullen de organisatoren van dit programma mij niet kunnen verwelkomen, ha!

Rond half zes de deur uitgegaan, eindje lopen. Paraplu in de hand. Even gesproken met de buurman op de hoek. Hij zat diep na te denken, op keukenvensterbank,  over het eten voor vanavond. Of het werd de Chinees of anders zou hij zelf pasta koken. Toen ik terugkwam van mijn wandeling stonden er drie pannen op het vuur, er ontsnapte stoom vanonder de deksels.
Wat betreft mijn eigen maaltijden vandaag: twee maaltijden genuttigd, bestaande uit eieren en sardientjes en tomatensap.

Al het eten is bijna op. Ik had vandaag de supermarkt in kunnen wippen maar verkoos het om tot morgen te wachten, de officiële “bijvul-dag”. En dat is zo geweldig, de winkel te verlaten met tassen vol eten! En het is nog geweldiger om thuis te komen, de tassen neer te zetten en een lekker verse krentenbol uit een tas op te diepen en het pakje open te maken en je tanden in de zoete lekkernij te zetten, ja, het loont om van tijd tot tijd honger te lijden.

Vanmiddag, exact om 5.24 gebeurde er iets waardoor mijn algehele gevoel van onbehagen mij voor minstens de helft verliet. Bovendien schrok ik. Verlossing kan soms hard aankomen.

ENGLISH

21.21 
The flow of visitors on this blog is still very high. To what do I owe it? And to think that I have not even revealed my true identity, I have not made a clean breast of it this morning!

Just done a dyscalculia test. The risk of having this deviation is extant. I already knew  but not officially. Sixteen out of twenty questions correct, four incorrect (yeah, I can figure that out). And they were precisely the arithmetic tasks, quickly assess how many stars the graphs shows and that kind of stuff. I saw too many. Sure. I could make use of a special program to get clear of the “risk group”! Now I have a sneaky hunch that this objective would cost me money and as I could answer the question whether I had an aptitude for handling money with “yes” the organizers of this program will not be welcoming me, ha!

Left the house around five thirty, for a walk. Umbrella in hand. Spoke briefly with the neighbour on the corner. He sat on the kitchen sill, deeply immersed in thought, about tonight’s dinner. Either pick up Chinese to go or else fix pasta in his own kitchen. When I came back from my walk I noticed three pans on the heater, steam escaped from under their lids.
As for my own meals today: had two, consisting of eggs, sardines and tomato juice.

All the food is practically finished. I could have popped in to the store today but preferred to wait for tomorrow, the official “replenishing day”. And that feels so great, leaving the shop with bags full of food! And it feels even greater to arrive home, set down the bags and pull a nice fresh currant bun from the depth of a bag and to open the packet and sink your teeth into the sweet delicacy… yes, there is merit in going hungry from to time to time.

This afternoon, exactly at 5.24 something happened which made my general feeling of uneasiness leave me for at least fifty percent. In addition I got a fright. Liberation may come as a shock.

 

Amsterdam, vrijdag-Friday 27-02-15

13.08
Gisteravond zag ik dat het riempje van de Canon G9 aan de ene kant was losgeraakt. Ik denk goochem te zijn en vul het gaatje waar het metalen elementje waar de draagriem aan vast zit (kunt u het nog volgen) op met secondelijm met de bedoeling om vervolgens het metalen elementje erin te drukken: lijm droogt op binnen enkele seconden en hopla, hengsel zit weer vast.
Maar nu zit het aanrecht onder de lijm (droogt op binnen enkele seconden) en acht van mijn tien vingers zitten ook onder de lijm – ze voelen aan alsof ze niet van mij zijn, vreemde gevoelloze opgezette stokjes aan mijn handen. En het hengsel zit niet vast.
Operatie mislukt.
Tenslotte riem  vastgezet met gewoon zwart tape van de ijzerwarenwinkel.

Geprobeerd de lijm van mijn vingers te verwijderen middels nagellak remover (aceton) maar er verscheen schuim op de plekken waar ik de aceton aanbracht en ik verbeeldde mij dat ik een bruisend geluidje hoorde. Ik vreesde een ontploffing die mijn beide handen zou verwijderen en ik wikkelde ze snel in een dikke handdoek om een chemische reactie mogerlijkerwijs veroorzaakt door zuurstof te verhinderen.
Operatie mislukt.

Mijn statistieken vertellen mij dat deze blog zich mag verheugen in een ongewoon hoog aantal bezoekers vandaag. Waarom ? Omdat ik het woord “fucking” heb gebruikt in de post van gisteren?

3.36 pm
De vloed van bezoekers is beangstigend. Wat kan de oorzaak zijn?

22.59 pm
Veilig en wel weer op honk.
Bij het betreden van de bloemenwinkel hield ik even mijn adem in. Ik keek tegen de rug aan van een heel brede man, in de zin van breed gebouwd en tevens overdekt met een dikke laag vet. Het moest mijn buurman zijn in het haakse blok, de man die ooit aanbelde, toen ik niet thuis was en van mijn moeder, die open deed, wilde weten waar “haar dochter” was want zij wilden haar graag mores leren; “zij” want hij had drie familieleden meegenomen. Bij die gelegenheid vertelde mijn moeder overigens braaf dat ik in het park vertoefde… Dat was trouwens 18 of 19 jaar geleden.
Ik hield mijn gezicht strak en liep naar de andere toonbank. Toen zag ik, kijkend naar rechts waar de boze “buurman” bij de andere toonbank stond, dat het iemand anders was. Ik begon te grijnzen. Mijn buurman die mijn buurman niet was wilde weten waarom ik hem zo toelachte.
“Omdat u tenslotte toch niet mijn boze buurman bent”, antwoordde ik.
“Oké”, zei de man langzaam met een flauw lachje op zijn gezicht.

Nu net luisterde ik naar een interview met een of andere schrijfster. En dan gebruikt ze een woord wat niet kan worden gebruikt zoals zij het gebruikt (opzettelijke herhaling van “gebruikt). Sjonge, het is toch wat. Hoe kun je geloven in een boek geschreven door iemand die haar eigen taal niet eens behoorlijk beheerst? Waren schrijvers niet mensen van wie werd aangenomen dat zij de woorden en de betekenissen kenden en hoe ze ermee moesten omgaan? En niet-schrijvers waren toch de mensen wie het was toegestaan fouten te maken in hun geschriften en in hun spraak? Ik zal je wat vertellen, ik begin te geloven dat ik misschien een van de zeer zeer weinige mensen in Nederland ben die werkelijk een gedegen kennis van de Nederlandse taal bezitten en die proza voortbrengen niet op enigerlei wijze bezoedeld door de gevolgen van onwetendheid, luiheid, of het aanhangen van modernismen of van slechte scholing. Amen.
Maar goed, zalig zijn de onwetenden. Het ging trouwens om het woord “heleres”, wat zij aanwendde in de zin van een vrouw met helende krachten. Maar dan spreken wij van een “genezeres”, de vrouwelijke vorm van “genezer”. Een “heler” is nog altijd een man die gestolen goed opkoopt, en doet zijn vrouw het, dan is zij een “heelster”.
In elk geval lijken de meeste pennenvoerders in dit land niet meer te genezen van hun vele vele taalkundige dwalingen.

 

 

ENGLISH

13.08
Yesterday I noticed that the strap of my Canon G9 had gotten (or “got”?) undone. So I get smart and fill up the hole which held the metal element which held the strap (can you follow me reader) with super-glue,  the idea being to then press the metal element into it: glue dries within seconds and hey presto, strap fixed.
But now the side board is covered in glue (dries within seconds) and eight of my fingers are covered in glue – they feel not my own, strange numb sticks stuck to my hands. And the strap is not fixed.
Operation failed.
Finally fastened strap with simple black tape from the hardware store.

Attempted to remove the glue from my fingers using nail polish remover (acetone) but the areas where I applied the acetone began to produce foam and I imagined I heard the sound of fizzing. I feared an explosion removing both my hands and I quickly wrapped them tightly in a thick towel to stop any chemical reaction possibly caused by oxygen.
Operation failed.

My stats tell me that this blog may pride itself on an unusually high number of visitors today. Why is that? Because I used the word “fucking” in yesterday’s entry?

3.36 pm
The flow of visitors is alarming. What can be the cause?

22.59 pm
As I entered the flower shop I held my breath for an instant. I was facing the back of a very broad man, in the sense of a broad built and also covered with a thick layer of fat. It had to be my neighbour in the right-angle block, the man who once rang our bell, when I wasn’t in and wanted to know from my mother, who opened the door, where “her daughter” was because they wanted to teach her a lesson; “they” as he had brought along three family members. At that occasion my mother nicely told them I was in the park…. anyhow, that was 18 or 19 years ago. I kept  a  straight face and walked over to the other counter. Then I saw, looking to my right where the “bad neighbour” was standing at the other counter, that it was someone else. I started grinning. My neighbour who was not my neighbour wanted to know what it was that me smile at him.
“Because you are not my bad neighbour after all”, I answered.
“Okay”, the man spoke slowly with a faint smile on his face.

Just now I listened to an interview with some lady writer. And then she uses a word which cannot be used the way she uses it (intentional repetition of “use”). Incredible. However can you believe in a book written by someone who doesn’t even have a proper command of their own language? Weren’t writers people who were assumed to know the words and the meanings and how to use them? And weren’t non writers the people permitted to make mistakes in their writings and their speech? Tell you something, I am beginning to believe that I may be one of the very very few people in Holland who actually has a sound knowledge of the Dutch language and who produces prose not in any way blemished by the consequences of ignorance, of laziness, of adhering to modernism and of poor schooling. Amen.

Anyway, blessed are the ignorant. It concerned for that matter the word for a woman with healing powers. However, the term she used does not even exist; only the masculine form  exists but then it has quite a different meaning, and not the slightest to do with healing, namely a guy who buys stolen stuff, and for a woman who does that it will  yet be a different word than the writer mentioned.
In any case there is no healing for most penmen in this country from their many many linguistic aberrations.

 

Amsterdam, donderdag-Thursday 26-02-15

12.20 pm
Ik word wakker. Ik lig nog even. Dan sta ik op. Ik kijk uit het raam. Ik zet de laptop aan. Ik werp een blik op enkele webpagina’s waar ik iets mee van doen heb. Ik luister naar de radio. Ik besef: het gepeupel heeft een stem gekregen. En het spreekt een slecht merk Nederlands (vul hier een willekeurig gekozen taal in). Vroeger ook. Maar toen hoorde je ze niet, de leden van het gepeupel. Wereldwijde “nivellering” verbiedt het ons om van “gepeupel” te spreken, maar na een hele dag de commentaren op YouTube en verschillende nieuws-sites te hebben geinspecteerd, schijnt er geen ander woord te bestaan dan dit: gepeupel.

Gisteravond laat stonden de ooievaars op het nest, ze zijn weer terug. En spreken dezelfde taal als de ooievaars van duizenden jaren geleden. Onveranderlijk. Ooievaars kennen geen gepeupel. Ooievaars kennen geen “nivellering”.

Lady Gaga kan echt zingen. Zoals een echte zangeres, met een apart fluitje in haar keel. Ik wist het vanaf het moment dat ik haar een duet met Tony Bennett hoorde zingen. Maar dan toch weten we nog niet zeker of ze tijdens haar voorstelling ter gelegenheid van de Oscar uitreiking, play back toepaste en of er geen auto-tune in het spel was. Ik geloof eerlijk gezegd van niet, na het zien van een filmpje gemaakt van haar  live optreden voor studenten, nogal wat jaartjes geleden, aan de piano. Dezelfde stem, en geen trucage.

3.34 pm
De zon schittert, maar alleen van afwezigheid, ik denk eigenlijk dat hij, nadat de bewolking intrad vanochtend, is verdronken. Ik vraag me af: zullen “ze” verbaasd zijn wanneer het mij is toegestaan, dat wil zeggen, wanneer mij word gevraagd om mijn ware identiteit te onthullen? Of zullen ze zeggen: “Ik heb het altijd al vermoed…” ? Ik weet dat velen het vermoeden, ook in mijn onmiddellijke omgeving, maar ze vertellen liever niet van hun stille voorgevoel. Dat is makkelijk. Zo blijft de waarheid tussen ons in hangen. En dat is ook veilig. Dan hoeft die angstige waarheid immers niet waar te zijn.
En wat zal ik tegen ze zeggen, na die gebeurtenis, die zich onvermijdelijk zal aandienen, die met iedere seconde die de klok weg tikt, naderbij komt, wat zal ik antwoorden? Aangenomen dat mijn vrienden en kennissen erover zullen beginnen? Zal ik het hen verwijten dat zij hun mond stijf dicht hielden? Maar zij op hun beurt kunnen mij mijn eigen zwijgen aanrekenen. Maar zal ik mijn ware identiteit aannemelijk kunnen maken, wanneer die in de loop der eeuwen talloze keren is misbruikt door valse profeten en grappenmakers en krankzinnigen?

4.59 pm
Een club waar ik lid van ben schrijft een wedstrijd uit, prijs: een of andere tablet. Je mag alleen meedoen wanneer je alle opgaven goed hebt. Godzijdank had ik er eentje fout. Anders zou ik in tweestrijd geraken: wel meedoen of niet meedoen en dat is de vraag. Zo ja, dan bestaat de kans om die verrekt tablet te winnen. En wat moet ik ermee? Er ligt hier nog een uit 2011 die ik nooit gebruik. Toch zou de verleiding groot zijn.

6.00 pm
“Past dat binnen ons budget?” Je kunt natuurlijk ook zeggen: “Kunnen we ons dat veroorloven?”  – maar klinkt “arm”.

22.37 pm
Ging naar buiten rond half negen. Om te controleren of mijn benen nog volledig operationeel waren. Dat waren ze. Het regende, ik hield een koepelvormige paraplu boven mijn hoofd, van doorzichtig plastic, en zo werd ik “De Vrouw In De Luchtbel”. De ooievaars stonden op het nest, ik kon hun vage contouren zien, afgetekend tegen de donkere lucht. Het is goed dat ze er weer zijn. Een placebo voor de veiligheid van het “thuis” wat ik misschien mis. Arme ik.

11.41 pm
Ik worstel met het script. Nieuwe regel: hou op om het kloppend te krijgen! Nieuwe tweede regel: alles noteren wat in je hoofd opkomt en leg het hele zootje op volgorde , wanneer de anderen bij je zijn.

 

 

 

ENGLISH

12.20 pm
I wake up. I lie there for a moment. Then I get up. I look out of the window. I switch on the laptop. I cast a glance on some web pages I am involved in. I listen to the radio. I realize: the rabble has acquired a voice. And it speaks a poor brand of English (or fill in any other tongue). It did so in the past. But then you never heard them, the members of the rabble. Global “leveling” forbids us to speak of them as “rabble”, but after a day of inspecting the comments on YouTube and on the various news channels, there seems to be no other word than just that: the rabble.

Late yesterday evening the storks were on the nest, they are back. And speak the same language as the storks from thousands of years ago. Unchange. Storks do not know rabble. Storks do not know “leveling”.

Lady Gaga can really sing. Like a real singer, with a special whistle in her throat. I knew it from the moment I saw her do a duet with Tony Bennett, three years ago. But then still we cannot be sure whether she lip synced during her performance at the Oscar ceremonies or if there was any auto-tune involved. Frankly I don’t think so, after seeing the video of her live performance for students, quite a few years ago, seated at the piano. Same voice, no trickery

3.34 pm
The sun is conspicuously absent, as a matter of fact I think  that after the skies clouded over this morning, it has drowned. I wonder: will “they” be surprised when finally I am permitted, that is *asked* to reveal my true identity? Or will they say: “I always suspected it…” ? I know that many suspect, also in my immediate environment, but they prefer to not tell me of their silent hunch. That is convenient. It leaves the truth suspended between the two of you. And too that is safe. For that way the scary truth need not be true.

And what shall I tell them, after that event, which will inevitably arrive, which is getting closer every second the clock ticks away, what shall I answer? Assuming that my friends and acquaintances will broach the subject? Shall I hold it against them, for keeping their mouth shut? But they in their turn can blame me for my own  silence. But how shall I legitimize my true identity when in the course of the ages it has been abused countless times by false prophets and jokers and the insane?

4.59 pm
A club I am a member of organizes a competition, prize: some or other tablet. You may only participate if all your answers are correct. Thank god I missed one. Or else I would have ended up in a dilemma: participate or not participate and that’s the question. If yes  there is the chance of winning that damned tablet. And what am I going to do with it? There’s one lying around here from 2011 which I never use. Even so the temptation would be huge.

6.00 pm
“Does that fit our budget?” You could of course say: “Can we afford that?” – but sounds “poor”.

22.37
Went out at eight thirty. To check if my legs were in full working order. They were. It rained, I held up a dome shaped umbrella of transparent plastic, making me “The Woman In The Bubble”.  The storks were on the nest, I could spot their dim outlines against the dark skies. Feels good they are back. Placebo for the security of a home I may be missing. Poor me.

11.41 pm
Struggling with the script. New rule: stop making fucking sense! New second rule: write down anything that pops into your head then later do the sorting, once united with the others.

 

 

Amsterdam, woensdag-Wednesday 25-02-15

11.19 pm
Vanavond een ommetje gemaakt, langs de rivier. Vroeger, vijftig jaar geleden was het er stil en verlaten, misschien niet aan te raden voor dames alleen, jong of oud, mooi of lelijk. Maar nu is stilte er moeilijk te vinden; fietsers komen langs, voeren harde gesprekken in hun telefoon, joggers hollen heen en weer, het is moeilijk om daar een vrouw behoorlijk aan te randen. Of je moet het verdomd snel doen. Ook de struiken langs de klinkerweg zijn weggehaald. Ik herinner mij dat mijn opa van moeders kant ‘s nachts zijn bed uitging, toen hij begon te dementeren, om naar de Amstel te lopen, op sloffen, jas over zijn pyjama. Mijn oma belde dan de politie, een autootje werd ingezet, en wanneer mijn opa dan werd aangetroffen was het nog een helse toer om hem in de wagen te krijgen. Hij was zich totaal niet bewust van zijn toestand, en beweerde dat hij op weg was naar een of ander familielid aan het Schildmeer. In Groningen…. Gaandeweg was hij voor de politie makkelijk te herkennen: gebogen, handen op de rug, alsof hij schaatste, en zich voortbewegend in straf tempo.
Veel later, toen mijn moeder zelf dement was, liep zij net zo, alleen niet langs de rivier, maar door de gangen van het verzorgingstehuis; iets gebogen, de handen op de rug en nog verrassend snel.

ENGLISH

11.19 pm
Went for a walk tonight, along the river. In the old days, fifty years ago, it used to be very quiet and deserted, perhaps not advisable for solitary ladies, young or old, pretty or plain. But now silence is hard to come by; cyclists pass by, some carry on loud conversations in their cell phones, joggers run to and fro, it is difficult to do a good job of molesting a woman in that place. Or else you need to be quick about it. And the shrubs have been cleared along the brick road. I remember my maternal grandpa leaving his bed in the night, when his mind began leaving him, to walk over to the river Amstel, on his slippers, coat over his pajama. My grandma would call the police, a car was put on the road, and when they encountered my grandpa it proved to be a hellish job to get him into the patrol car. He was completely unaware of his condition, and claimed he was on his way to some or other family member at the Schildmeer, a lake in the northern province of Groningen…. By the by it became easy for the police to recognize him: bent, hands on his back, as if he were skating, and moving ahead at rapid pace.

Amsterdam, woensdag-Wednesday 25-02-15

00.21 am
Deze weblog wordt om 10.00 am cet geopend op Woensdag 25 februari 2015. Dan zie ik u straks wel voor de deur!

12.30 pm
Uit “Onze Taal”:

Kinderen van 4 jaar met een taalachterstand kennen maar 200 tot 300 woorden, terwijl dat er zo’n 2000 zouden moeten zijn. Wat helpt er nog echt om die achterstand in te halen?
Nou, ik zou ze zeker niet laten omgaan met de nieuwslezers van het ANP.

Ook uit “Onze Taal”;

Misverstand in de Belgische voetbalcompetitie: een scheidsrechter zou een jeugdspeler hebben uitgesloten omdat die Frans sprak.
Waarom “die”? Wat mankeert er aan gewoon “hij” ?

Waarom toch, dat de duvel net verschijnt wanneer je hem op zijn staart trapt? Trap hem dan ook niet op zijn staart! Zou zo misschien “bijgeloof” zijn ontstaan? Wat wil het geval: enkele dagen geleden stelde ik dat ik helemaal niet wilde communiceren met iemand die inplaats van “your” en “you’re” doodleuk “ur” neerzet, en “r” als vervanger voor dat leuke werkwoordje “are” en het liever heeft over “4 u” dan “for you” en daarnaast andere voorbeelden van dit akelige woord-simplificatie sydroom. U voelt al waar ik heen wil: zo iemand is in mijn nabijheid getreden, het gaat om een Flickrlid dat mij bij zijn contacten heeft gevoegd.
Nu ja, wanneer het maar niet tot een gesprek komt…..

4.55 pm
Goed, ik ben eruit. Inplaats van in mijn schulp te kruipen en het gepasseerde ongenoemd voorbij te laten gaan, verkies ik het om de daders die de geniepige punaises op mijn stoel legden, om de valsaards die de stiekeme spelden in mijn broodje stopten, te beantwoorden met vlammend zwaard hoog geheven en staand op de berg.

5.34
Soms vervloek ik mijn gave, soms is het een zegen. Zoals nu: ik voel duidelijk dat ergens in een zeker help forum iemand mij heel graag wil berispen om “Off Topic” te geraken (voor de niet ingelichte lezers wat betreft forums: afdwalen wordt niet gewaardeerd), maar….dat zou met zich meebrengen dat hij ook mijn medeplichtige zou moeten toespreken…ware het niet dat deze “medeplichtige” iemand is met wie hij dikke maatjes is, en trouwens, het zou hem het ongenoegen op de hals halen van de andere leden van het “elitegroepje” waar hij lid van is. Arme knakker, dat hij nu deze geweldige kans om mij er van langs te geven moet laten schieten. Maar goed, hij heeft al veel mazzel gehad vandaag, in één draad heb ik een detail over het hoofd gezien en irrelevante informatie toegevoegd in een andere. Het voelt zo goed om het zonnetje van iemands dag te zijn :)

7.04 pm
Iemand in een zeker Help Forum heeft zojuist zijn eigen doodvonnis getekend. En nu is het nog maar een kwestie van tijd. Ik stond erbij en zag het gebeuren, precies zoals ik het had voorvoeld. Zal ik nu zeggen dat hij het zonnetje van mijn dag is? Nee joh, te klein.

 

 

 

 

ENGLISH

00.21 am
This weblog will be opened at 10.00 am cet on Wednesday 25 February 2015. So I’ll see you then waiting at the door!

12.30 pm
The post in the Dutch section contains remarks about certain content from “Onze Taal”(Our Language), an Internet magazine dedicated to the Dutch language. Firstly I added my ironic comment, and secondly I corrected grammar which to my idea is wrong, or in any case, an unnecessary variant of the normal.

Why is it that the devil does indeed appear when you talk of him? Then do not talk of him! Is that how superstition may have arisen? The thing is: some days ago I stated that I would not communicate with someone who wrote “ur” instead of “your” or “you’re” and “r” as a substitution for that nice little verb “are”, besides rather preferring “4 u” than “for you”, and other examples of this awful word-simplification syndrome. You may feel it coming: such a person has entered my zone, it concerns a Flickr member who has added me to his list of contacts.
Oh well, as long as it doesn’t get to having a conversation….

4.55 pm
Okay, clarity. Instead of piping down and leave what came to pass unmentioned, I choose to respond to the culprits who laid the tacks on my chair, to the shits who stuck the pins  in my sandwich, with the flaming sword held high while standing on the mountain.

5.34 pm
Sometimes I curse my gift and sometimes I bless it. Like now: I clearly feel that somewhere in a certain help forum someone would so gladly like to chastise me for going Off Topic (for the not so knowledgeable readers regarding forum: straying off topic is frowned upon), however, that would involve also upbraiding my accomplice…were it not for the fact that this “accomplice” is someone he rubs shoulders with, and anyhow, it would earn him the displeasure of the other members of the “elite” group he happens to be a member of. Poor guy, having to let go of this great opportunity to put me down. For that matter: he was very lucky already today, I overlooked a detail in one thread and added irrelevant information in another. It feels so good to be someone’s happy day :)

7.04 pm
Someone in a certain Help Forum has just signed his own death warrant. Now it is only a matter of time. I stood and saw it happen, exactly as my premonition had told me. Shall I say he is my “happy day”. Nah, that would be small.

Amsterdam, vrijdag-Friday 28–02-14

Onofficiële voorvertoning van de Proclamatie Donut

Sneak preview of the Proclamation Donut

Credit: Donut by Evan-Amos Glazed donut

 

Hello world!

Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!